"Türkiyədə vəkillik" - İlhamə Həsənovanın məqaləsi


  • 18 Mart 2023 14:55

Məlum olduğu kimi, bu günlərdə başda Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyasının sədri Anar Bağırov olmaqla, Azərbaycan vəkillərindən ibarət nümayəndə heyəti qardaş Türkiyə Respublikasına rəsmi səfəri baş tutub.

Səfərdə hər iki ölkə vəkillərinin dostluq, qardaşlıq, əməkdaşlıq məsələləri ilə yanaşı, həm də vəkillik fəaliyyəti sahəsində təcrübə mübadiləsi həyata keçirilib.

Nümayəndə heyətinə daxil olan Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyası Rəyasət Heyətinin üzvü vəkil İlhamə Həsənova Türkiyə Respublikasında insan hüquqlarının müdafiəsi və hüquqi yardım məsələləri, bu ölkənin vəkillik institutu ilə bağlı fikirlərini "Türkiyədə vəkillik" adlı məqaləsində bölüşüb.

E-huquq.az həmin məqaləni təqdim edir:

Əvvala qeyd etmək istəyirəm ki, başda Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyasının sədri Anar Bağırov olmaqla nümayəndə heyətimizin Türkiyəyə səfəri çox səmərəli, məhsuldar oldu. Bu ölkədə bizi çox böyük hörmət və sevgi ilə qarşıladılar. Bir çox rəsmi görüşlərdə - Türkiyə Ədliyyə Nazirinin müavini, Konstitutsiya Məhkəməsinin sədri, Ali Məhkəmənin sədri, Azərbaycanın Türkiyədəki səfiri və digər ədliyyə,hüquq mühafizə orqanlarının rəhbərliyi, əlbəttə ki, Türkiyə Barolar Birliyinin rəhbərliyi ilə görüşlərimiz oldu.

Bu görüşlərdə hər iki ölkədə ədalət mühakiməsinin vacib dayağı hesab olunan vəkilliyin bu günü və sabahı ilə bağlı bir sıra vacib məsələlər müzakirə edildi. Təcrübə mübadiləsi oldu. Əlbəttə ki, bu səfərdə Türkiyə vəkilliyinin dünəni və bu günü ilə bağlı əldə etdiyim məlumatları paylaşmamız maraqlı olar.

Tarixən Türkiyədə vəkillik - Avropa vəkilliyinə daha oxşar olub. Vəkillər üç kateqoriyaya bölünürdülər: bəziləri bütün məhkəmələrdə, digərləri birinci və ikinci instansiya məhkəmələri qarşısında, digərləri isə yalnız birinci instansiya məhkəmələri qarşısında çıxış edə bilirdilər.

Göründüyü kimi bu da İngiltərədəki vəkllik fəaliyyətinə daha uyğun idi (barristerlər və solistorlar) .Vəkilliyə namizəd olan hər bir şəxsdən ali hüquq təhsili tələb olunurdu və yalnız bu təhsili xaricdə alanlar yoxlama imtahanından keçirilirdi.

Türk vəkilliyi tarixinin ilk sənədi 1874-cü ildə Türkiyə “Ahkiam adlie”yə məxsus ümumi mülki məhkəmələrdə vəkillik etmək istəyən əcnəbilər haqqında Əsasnamə” hesab olunur.

Əsasnaməyə əsasən təhsil diplomu olmayan, hüquq sahəsində sınaqdan keçmiş şəxslər də vəkil ola bilərdilər. Vəkil cinayət işində müdafiəçi kimi deyil, yalnız mülki işdə nümayəndə kimi çıxış edə bilərdi.

Beləliklə Osmanlı İmperiyasında ilk olaraq vəkillik əcnəbilərə kömək məqsədilə yaradılmışdır.

Lakin Türkiyə Milli vəkilliyinin doğum günü 13 yanvar 1876-cı il hesab olunur. Həmin tarixdə vəkillik fəaliyyətini tənzimləyən reqlament qəbul olunub.

Reqlamentə əsasən Vəkillər hər il hüquqi yardım göstərmək hüququ üçün xüsusi komissiyadan arayış almalı idilər. Vəkillərin intizam məsuliyyəti bir sədr, bir sədr müavini və dörd üzvdən ibarət şuraya həvalə edilmişdi. Onların hamısı vəkillər sırasından seçilirdi və hər il bu Şura üzvlərinin yarısı istefaya çıxırdı.

1876-cı il tənzimləməsi vəkillik fəaliyyəti ilə məşğul olan şəxslərin dairəsini məhdudlaşdırırdı. Çünki məhkəmədə tərəfləri ya onların qohumları, ya da Ədliyyə Nazirliyi tərəfindən verilmiş vəkillik diplomu olan şəxslər təmsil edə bilərdi. Hüquq peşəsi “azad peşə” olmaqdan çıxdı.

1887-ci ildə köhnə sistemə, yəni “ azad peşə” təcrübəsinə qayıdış edildi .

Hesab olunurdu ki,hər bir kəs diplomu olub-olmamasından asılı olmayaraq istənilən şəxsi özünə vəkil seçə bilər.

Çünki hər kəsə özünə vəkil seçməkdə sərbəstlik verilir. Lakin bir sıra hüquqşünas alimlər bu sistemi tənqid edərək göstərirdilər ki, vəkillik azad peşəyə çevrildiyi vaxtdan hökumət öz hüquqlarını özləri müdafiə edən əhali qarşısında özünü məsuliyyətdən azad etdi. Lakin bu hüquqi yardımın keyfiyyətinə görə mənəvi məsuliyyəti öz üzərinə götürmüş oldu.

20-ci əsrin əvvəllərində Türkiyədə Osmanlı məhkəmələri ilə yanaşı əcnəbilər arasında işlərə baxan üç türk hakimi və iki əcnəbi müfəttişdən (qiymətləndiricidən) ibarət qarışıq məhkəmələr də var idi. Hər iki məhkəmədə ticarət məhkəmələrində də iş aparmaq hüququna malik olan əcnəbi vəkillər var idi.

1920-1923-cü illərdəki Mustafa Kamal Atatürk inqilabından sonra yaradılan yeni türk dövləti Avropa ölkələrinin - Fransa, İsveçrə, İtaliya, Almaniyanın məcəllə və qanunlarından istifadə etməyə başladı.

Beləliklə, Türkiyə 1926-cı ildə roman-german hüquq ailəsinə daxil oldu. Roman-german ailəsinə qoşulan Türkiyə hələ də Osmanlı İmperiyasında mövcud olan İslam hüququndan presedent olaraq istifadə edirdi.Bu “ kıyaslama”, “kıyas”, yəni analogiyanın tətbiqi kimi təzahür olunurdu.

Bundan əlavə vəkillik sistemi İngiltərənin ənənəvi vəkillik sistemi ilə oxşar idi. Türkiyə vəkilliyi tarixində İstanbul Vəkillər Kollegiyasının sədri, Kosovo vilayət valisinin oğlu, Paris Universitetinin məzunu, Azadlıq və Razılıq partiyasının üzvü Lütfi Fikri bəy (1872-1934) vəkilliyində mühüm iz qoyub. O, 1923-cü il dekabrın 8-də dövlətə xəyanətdə ittiham olunan Türk İnqilabı ilə bağlı xoşagəlməz hekayələr yazan jurnalistlərin vəkili olub. Bu məhkəmədə jurnalistlərə bəraət verilib. Lütfi Fikri bəyin ölümündən sonra1938-ci il iyunun 27-də Türkiyənin “Vəkillik haqqında” ilk qanunu qəbul edildi.

20-ci əsrin 50-60-cı illərində Türkiyənin aşağı inkişaf templəri, İkinci Dünya Müharibəsindəki qələbədən sonra SSRİ-nin nüfuzu, Türkiyədə islam sosializmi ideyalarının populyarlığı ölkənin SSRİ-nin tərəfinə keçməsi zəminini yaradırdı. Buna qarşı çıxmaq üçün Türkiyədə xüsusi idarə adları altında “dərin dövlət” forması yaradıldı 1960-cı il mayın 27-də Türkiyədə silahlı qüvvələr dövlət çevrilişi etdi. Prezident Cəlal Bayar hərbi tribunal qarşısına çıxıdı.

1961-1989-cu illər,yəni peşəkar hərbiçilərin idarəçiliyi ölkədə vəkillik institutunun inkişafını və demokratik islahatları ləngitdi. General-polkovnik Cevdet Sunayın dövründə “Vəkillik fəaliyyəti haqqında” 1938-ci il Qanunu dəyişdirildi. 1969-cu il aprelin 7-də indi də qüvvədə olan “ Vəkillik fəaliyyəti haqqında” yeni qanun qəbul olundu.

Türkiyə Vəkilliyinin tarixində tarixində mühüm mərhələ 2001-ci il mayın 10-da 4667 saylı düzəlişin qəbul edilməsi oldu. Bu dəyişiklik vəkilliyin “qanunun aliliyini təmin etmək, insan hüquqlarını qorumaq ” vəzifələrini birləşdirdi.

Beləliklə Türkiyədə vəkillik faəliyyəti 7 aprel 1969-cu ildə qəbul olunan 13 fəsildən ibarət olan 1136 saylı “Vəkillik haqqında” qanunla tənzimlənir. Vəkilin və vəkillik peşəsinin mahiyyəti Qanunun birinci fəsli (maddə 1-2) ilə açıqlanır.Qanunda vəkillik fəaliyyəti həm dövlət xidməti ,həmdə müstəqil peşə kimi nəzərdə tutulur.( Maddə 1 Vəkillik dövlət xidməti və azad peşədir.)

Vəkil məhkəmə sisteminin əsas elementlərindən biri olan müstəqil müdafiəni sərbəst şəkildə təmsil edir. “Vəkil dövlət qulluğu statusuna malikdir” ifadəsi öz tarixini ilk dəfə 1938-ci il tarixli 3499 saylı “Vəkillik haqqında” Qanundan götürmüşdür. Qanunun 3-cü maddəsinə əsasən Türkiyədə vəkil statusu əldə etmək istəyən şəxs :- Türkiyə Respublikasının vətəndaşı olmalı, ali hüquq təhsilinə malik olmalı , “stajer, yəni təcrübəçi vəkil olaraq” bu təcrübəni (bir il) bitirib sertifikat almalı, fəaliyyət göstərmək istədiyi baro üzrə yaşayış yerinə malik olmalıdır.

Əgər şəxs Türkiyədə yox, xarici ölkələrdə məzun olmuşsa, bu halda, imtahan verməklə və ya kurs üzrə əlavə tədris almaqla diplomunu qəbul etdirməlidir.

Məhkəmə, inzibati və hərbi orqanlarda hakim və prokuror vəzifələrində xidmət illəri, Konstitusiya Məhkəməsinin məruzəçiləri, Dövlət Şurasının üzvü, universitetlə əlaqəli fakültələrin hüquq elmləri sahəsində professorlarıvə on il dövlət idarə və təşkilatlarının hüquq məsləhətçisi işləmiş şəxslər, türk vətəndaşlığı almış və ya türk vətəndaşı olan, xarici hüquq fakültələrini bitirmiş, öz ölkələrində dörd il müddətində bütün səviyyələrdəki məhkəmələrdə hakim, prokuror və ya vəkil vəzifələrində çalışmış və yarımbənddə qeyd edildiyi kimi vəkillik peşəsinə yiyələnmiş şəxslər Türkiyənin hüquq fakültələrinin proqramlarına uyğun olaraq müvafiq qaydada imtahanlardan keçmək və imtahanda türk dilini də yaxşı bilmək şərti ilə stajyorluq müddətini keçmədən vəkillik faəliyyəti ilə məşğul ola bilərlər.

Yuxarıda göstərilən şərtləri ödəyən şəxs bu statusu almaq üçün vəkilliyə müraciət etmək hüququna malikdir (Türkiyə Vəkillər Qanununun 6-cı maddəsi). Müraciətə bir ay ərzində cavab verməlidir.

Qərar müəyyən edilmiş müddətdə verildikdə, müraciət edənin vəsatəti rədd edilmiş hesab edilmir (implikativ hərəkətlər). Bir ay ərzində cavabın alınmaması sorğunun rədd edilməsi deməkdir. Yəni susmaq razılıq yox,imtina deməkdir.Müraciət edənin bir aylıq müddətdən sonra 15 gün ərzində qərardan Türkiyə Barolar Birliyinə müraciət etmək hüququ var. (“ Vəkillik haqqında” Qanununun 7, 8-ci maddələri). Qanunun 5-ci maddəsinə əsasən aşağıdakı hallardan hər hansı biri olduqda vəkillik peşəsinə qəbul haqqında vəsatət rədd edilir:

a) Türk Cəza Məcəlləsinin 53-cü maddəsində göstərilən müddətlər keçsə belə; qəsdən törədilmiş cinayətə və ya dövlətin təhlükəsizliyi əleyhinə olan cinayətlərə, konstitusiya quruluşuna və onun fəaliyyətinə qarşı cinayətlərə, ölkənin müdafiəsi əleyhinə cinayətlərə, dövlət sirri əleyhinə cinayətlərə, habelə casusluq, mənimsəmə, hədə-qorxu ilə tələb etmə cinayətlərinə görə iki ildən artıq müddətə azadlıqdan məhrum etmə , rüşvət, oğurluq, dələduzluq, saxtakarlıq, etibarın pozulması, saxta iflas, tenderlərin saxtalaşdırılması, performansın saxtalaşdırılması, cinayət və ya qaçaqmalçılıq nəticəsində əmlak dəyərlərinin yuyulması,

b) Hakimin, dövlət qulluqçusunun və ya vəkilin icra oluna bilən intizam qərarı nəticəsində diskvalifikasiya edilməsi,

c) vəkillik peşəsinə uyğun olmayan münasibət və davranışlara yol verilməsinin bəlli olması;

d) Hüquq peşəsi ilə birləşdirilə bilməyən işlə məşğul olmaq;

e) fəaliyyətin məhkəmənin qərarı ilə məhdudlaşdırılması;

f) Müflis olmaq, lakin bərpadan kənarda olmaq (vergi ödəyiciləri və fırıldaqçılar reputasiyası qaytarılsa belə qəbul edilmir);

g) fəaliyyət qabiliyyətsiz olması ;

h) Vəkilin düzgün işləməsinə mane olan fiziki və ya əqli cəhətdən qüsurlu olması;

Birinci bəndin “a” yarımbəndində sadalanan bədnam cinayətlərdən birinə görə məhkum olunmuş şəxslərin cəzası şərti olaraq, pula çevrilmiş və ya əfv edilsə belə, vəkillik fəaliyyəti ilə məşğul olmağa icazə verilmir.

Namizəd birinci bəndin (a) yarımbəndində nəzərdə tutulmuş cəzalardan birini nəzərdə tutan hüquq pozuntusuna görə cinayət məsuliyyətinə cəlb edilirsə və barəsində məhkəmə araşdırması davam edirsə, bu halda, vəkillik fəaliyyətinə qəbul haqqında ərizə ilə bağlı qərarın qəbulunun müddətin sonuna qədər saxlanılması barədə qərar qəbul edilə bilər

Lakin cinayət təqibinin nəticəsindən asılı olmayaraq vəkilliyə qəbul haqqında vəsatət rədd edilməli olduğu hallarda, təqibin nəticəsi gözlənilmədən qərar qəbul edilir.

Vəkilin hüquq və vəzifələri “ Vəkillik haqqında” Türkiyə Qanunun 34-65-ci maddələri ilə tənzimlənir.

Yeddinci fəsil (Maddə 66-75) büroların siyahılarını və vəkillərin reyestrlərini tənzimləyir. Bir bölgənin reyestrində olan vəkillərə ölkənin istənilən yerində vəkilliklə məşğul olmağa icazə verilir .

Qanunun 8-ci fəsli iki hissəyə bölünür: birincisi vəkillik idarəsinin ümumi müddəalarını izah edir (76-78-ci maddələr), ikincisi (79-108-ci maddələr) vəkil barolarının idarəetmə orqanlarına həsr edilmişdir. Qanuna əsasən hansısa bir əyalətdə vəkil barosunu yaradılması üşün həmin əyalətdə minimum 30 hüquqşünas birləşdirilməlidir.

Türkiyə Barolar Birliyinin fəaliyyəti Qanununun doqquzuncu fəsli ilə tənzimlənir. Türkiyə Barolar Birliyi bütün regional vəkillər kollegiyalarının iştirakı ilə yaradılmış bir qurumdur.

Bu qurum 1969-cu ildən qüvvədə olan “ Vəkillik haqqnda”1136 saylı Qanununun qəbulu ilə yaradılıb..

Bir şəxsin vəkil olmasının qadağan olunduğu şərtlər (Yasak Haller) 1136 saylı Qanunun üçüncü fəslində (maddə 11-14) göstərilmişdir. Vəkilliyə qəbul imtahanları məsələləri Türkiyə Vəkillər Qanununun Avukatlık Sinavisinin beşinci fəsli (28-33-cü maddələr) ilə tənzimlənir. Vəkilin hüquq və vəzifələri altıncı fəsildə təsbit edilib.

Vəkillərə qarşı intizam tənbehi tədbirləri və cəzalar 1136 saylı Qanunun “İntizam və Cezaları haqqında” onuncu fəslində (134-162-ci maddələr) nəzərdə tutulub.

Peşəkar davranış etikasına uyğun olmayan hüquqpozmalara yol vermiş vəkillər müxtəlif növ sanksiyalara məruz qalırlar.

Bunlar xəbərdarlıq, töhmət, 11.000-150.000 türk lirəsinə qədər cərimə, vəkillik fəaliyyətindən müvəqqəti uzaqlaşdırma (üç ildən çox olmamaq şərti ilə), vəkil siyahısından çıxarma və vəkillik adından məhrumetmədir (maddə 135). Türk vəkillərinin müdafiə hüququ, pozuntunun komissiya tərəfindən nəzərdən keçirilməsinə ən azı on gün qalmış vəkilə həmin pozuntu haqqında yazılı şəkildə məlumat verməklə həyata keçirilir (Vəkillər Qanununun 137-ci maddəsi).

Qanunun on birinci fəsli “Avukatlik Sozlegmesi “(163-175-ci maddələr) hüquqi yardım müqaviləsini tənzimləyir. “Vəkillik haqqında” Qanunun 164-cü maddəsində deyilir ki, vəkil haqqı pul mükafatıdır və hüquqi yardım müqaviləsi ilə tənzimlənir.

Qanunun on ikinci fəsli (176-181-ci maddələr) hüquqi yardım (Ədli yardım), vəkil haqqı (avukatlıq ucretlerini) və vəkilin xərclərini əhatə edən digər xərcləri tənzimləyir. Türkiyədə vəkilin xidmətləri üçün minimum tarif var .Vəkilin daha aşağı əmək haqqı ilə bağlı danışıqlar aparmaq hüququ yoxdur.

Ümumi qayda budur ki, iddianın məbləği nə qədər yüksəkdirsə, minimum haqqı müəyyən edən faiz də bir o qədər aşağı olur. Maksimum rüsum iddia məbləğinin 25%-i qədər ola bilər.Əgər vəkillə müqavilədə rüsumun məbləği ümumiyyətlə göstərilməyibsə, məhkəmə işin həcmini və vəkilin prosesdəki uğurunu qiymətləndirərək mükafatı özü təyin edir.

Qanun vəkillərə “pactum de quota litis bağlamaq “hüququ,yəni müştəri ilə “ uğur qanorarı” barədə razılaşmaq imkanı verir. Eyni zamanda vəkil haqqı ilə bağlı aşağıdakı tələblər yerinə yetirilməlidir: vəkillik xidmətlərinin qanunla müəyyən edilmiş minimum tarifindən aşağı olmamalıdır; iddianın məbləğinin 25 faizindən çox olmamalıdır və nağd şəkildə ödənilməlidir.

13-cü fəsil (182-198-ci maddələr) 1-12-ci fəsillərə daxil olmayan digər məsələlər və müddəaları (egitli Hükümlər) tənzimləyir. Bunlar vəkillərin sığorta haqları, vəkillərin kollektiv sığortası, vəkillərin pensiyaları və s.

Türkiyə vəkillərinin məhkəmə sistemi ilə əlaqəsinə gəldikdə isə Türkiyə Vəkillər Kollegiyası konstitusiyaya nəzarət orqanı ilə sıx bağlıdır. Konstitusiya nəzarətinin xüsusi orqanı Konstitusiya Məhkəməsidir. 11 əsas və 4 ehtiyat üzvdən ibarətdir. Onlar Ali Kassasiya Məhkəməsi (iki əsas və iki ehtiyat), Dövlət Şurası (iki əsas və bir ehtiyat), Hərbi Kassasiya Məhkəməsi, Ali Hərbi İnzibati Məhkəmə, Hesablama Məhkəməsi tərəfindən , Təhsil üzrə Ali Şura (hər biri bir əsas), vəkillər (üç əsas və bir ehtiyat )sırasından Prezident tərəfindən seçilir), Məhkəmənin üzvləri məhkəmələrdə və ya vəkillikdə 15 il iş təcrübəsi olan və yaşı 40-dan aşağı olmayan hüquqşünaslar ola bilər.

Əslində Konstitusiya Məhkəməsinə seçilmək üçün namizədlər irəli sürmək hüququ olan Türkiyə Barolar Birliyinin uzun müddət Anadoluda yerləşən Bizans vəkilləri ilə müəyyən empirik əlaqənisini göstərir. Axı məhz bu ərazidə artıq V əsrdə hüquqşünaslar imperator Yustinian tərəfindən qanunvericiliyin kodifikasiyası üzrə komissiyaların bütün tərkiblərində iştirak etmək üçün dəvət edilərək ilk dəfə hakimiyyətin yüksək qolunda tanınmalarına nail olublar .

Türkiyədə ədalət mühakiməsinin vəkillik peşəsinə təsir edən digər aspektlərinə gəlincə Türkiyə məhkəmələrində (kiçik məhkəmələr istisna olmaqla) işlərə baxılması kollegial xarakter daşıyır.

Türkiyə və Azərbaycan məhkəmələri arasındakı fərq həm də ondan ibarətdir ki, Azərbaycanda bir çox işlərə istintaq mərhələsində xitam verilir. Vəkillər bunu “işin məhv edilməsi” adlandırırlar. Əgər vəkil ilk gündən işə başlasa və görsə ki, heç bir dəlil yoxdur, o zaman bəlkə “sındıra” bilər. Türkiyədə isə bunu etmək olmaz, işə yalnız məhkəmə yolu ilə xitam verilə bilər.

Türkiyə İnsan Hüquqlarının və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi üzrə Avropa Konvensiyasını ratifikasiya edən ilk ölkələrdən biridir. İnsan Haqları üzrə Avropa Məhkəməsinə daxil olan müraciətlərin sayına gəlincə Türkiyədə təqribən Türkiyədə hər 1000 nəfərə 7 müraciət düşür .

Türkiyədə vəkil qurumlarının formalarına gəincə Türkiyədə “ Vəkillik haqqında”Qanununun 44-cü maddəsi vəkillərə eyni büroda,ofisdə birlikdə işləmək imkanı, habelə vəkillik tərəfdaşlığı (avukatlik) şəklində işləmək imkanı verir. Fikrimizcə, hüquqşünas birləşmələrinin bu formaları Fransada XX əsrin 50-80-ci illərindəki hüquqşünas birləşmələrinə bənzəyir. Fransız vəkilləri öz ofislərində (bürolarında) və ya bir nüsxəsi vəkillərin sərəncamı şurasına verilən əməkdaşlıq müqaviləsi əsasında fəaliyyət göstərən hüquq firmasının tərkibində işləyə bilərdi.

Xarici vətəndaşların vəkilliyə qəbul məsələsinə gəldikdə isə , tarixən 1874-cü ildə “ Ümumi mülki məhkəmələrdə vəkillik etmək istəyən əcnəbilər haqqında Əsasnamə”nin nəşri ilə Türkiyədə vəkilliyin ilk olaraq əcnəbilər üçün yaradılmasına baxmayaraq, bu gün xarici vəkillərin Türkiyədə sərmayə mühitinin yaxşılaşdırılması üçün türk hüquqşünaslarla əməkdaşlıq halları istisna olmaqla, ümumiyyətlə Türkiyədə fəaliyyətinə icazə verilmir.

Türkiyə qanunvericiliyində “vəkil monopoliyası”haqqında danışsaq , vəkil məhkəmə sisteminin əsas elementlərindən biri olan müstəqil müdafiəni sərbəst şəkildə təmsil edir. (Vəkillik haqqında Qanunun 1-ci maddəsi).

Qanuna 2001-ci ildə daxil edilmiş bu ifadə vəkillərin monopoliyasını yaratdı.

Türkiyədə olduğu kimi bir sıra xarici ölkələrdə də (Avstriya, Belçika, Böyük Britaniya, İsrail, İtaliya, Hollandiya, Portuqaliya, Finlandiya)tərəflərin məhkəmələrdə yalnız peşəkar nümayəndələrlə təmsil olunmasına icazə verilir. Hüquqi məsələlərlə, onların məhkəmədə izahatı ilə yalnız vəkil (“Vəkillik haqqında” Qanunun 35-ci maddəsi) məşğul ola bilər.

Oxşar xəbərlər